2009

Ik heb een GPS van Garmin, de LEGEND HCx. Nu kan ik "loggen" hoe, waar en hoe snel ik vaar. De "track" sla ik op als .GPX, deze kan ingelezen worden in Google Earth. Dan sla ik het scherm als .JPG op en kan dan in een foto-bewekingsprogramma teksten toevoegen.

Met de knoppen, rechtsboven kun je dan je tocht weer opnieuw navaren of navliegen. Wel een nadeeltje, dat Google soms wat oudere kaarten gebruikt. Zo is de Loozense Linie nog niet aanwezig. Op dit kaartje heb ik, in rood ook gemarkeerd waar ik woon.

2007 & 2008

Loozense linie bevaren door door drie Harderberger kanovaarders (2007).
3 x varen bij hoogwater op de Vecht.                                 (Freek, Jan en waterTon)

 De Overijsselse Vecht vindt zijn oorsprong in Duitsland. Vanaf het Teutenburger Woud stroomt het hemelwater via de “Vechte” en de “Ems” af naar uiteindelijk de Noordzee. In totaal is de Vecht 167 km lang. De bronnen liggen 105 meter hoog tussen Münster en Coesfeld.

De N-D grens is het nulpunt voor de kilometer-bepaling. In Duitsland loopt die door tot 64,8 bij Schütdorf en is tot daar ook bevaarbaar. Aan onze kant is het 60 km tot het Zwarte Water. Normaal is de uitstroom daar 40..80 m3  water per seconde.

I De Overijsselse Vecht, 13 december 2007. Afgelopen dagen was er heel veel water gevallen. Niet alleen bij ons, maar ook in Duitsland. In drogere tijden is er bij de stuw “de Haandrik” ( bij Gramsbergen) een hoogteverschil van 1,5 tot 2 meter.

Nu was het nog een heel klein beetje. Omdat het water ook heel hoog in de uiterwaarden stond verwachtten wij bij de andere stuwen ook weinig hoogteverschil.

Door het vele water was er ook een leuke stroming, soms wel 8 m/s.  Dit was voor ons (Freek, Jan en mijn persoon), reden om nu de Vecht over de hele lengte te gaan bevaren. Ons startpunt was net even over de grens, het Duitse Laar. Afgezien van een klein oponthoud, of de achter gelaten auto echt op slot was, passeerden we om 8:11 de Duits-Nederlandse grens. Vlak daarna moeten we eruit om de stuw de Haandrik lopend te passeren. Daarna zouden we nog 5 keer de kano uit moeten.

Ik had voor mijn verjaardag een waterdichte camera gekregen. Het geklungel om de (al afgeschreven) niet waterdichte camera uit de waterdichte zak te pakken, enz. zou nu niet meer nodig zijn. Dit was een mooie gelegenheid om de camera uit te proberen. Even eerder, had ik vanuit de kano ook al foto’s gemaakt. Daarbij ontdekte ik dat varend of stil liggend, inzoomen meestal een onscherp beeld op leverde  Ook is de niet centrale plek van de lens onhandig (vinger in linker bovenhoek). Bij ons vertrek uit Laar was het nog te donker om foto’s te maken, dat zou later wel kunnen.

Het is leuk om nu over de Vechtdijken te kunnen kijken, dat is een ander uitzicht dan rietkragen en de dijk. Tussen Gramsbergen en Hardenberg zagen we werk in uitvoering”. Het is ‘Nieuwe natuur”, een oude rivierarm, die later weer bij de Vecht komt, zo komt er 1 km vaarwater bij.

We konden er nog niet varen, want de dijk steekt nog 10 cm boven het water uit. Snel passeren we Hardenberg, waarna we even ten zuiden er bij de 2e stuw er weer uit moesten. Karretje er onder en lopen. Het kostte ca 15 minuten.  Rond half elf zijn we bij Diffelen, ook deze stuw moest lopend gepasseerd worden.

We peddelen geholpen de stroming flink door. Dalfsen werd bereikt om half drie, het schoot nu lekker op.

De stuw met de gedenkplaat voor Hannes de zeehond die op de Vecht verdwaald was, passeerden we om drie uur. Nog geen uur later gingen we onder de karakteristieke spoorbrug bij Zwolle door. De Vecht is vanaf deze brug nog maar een paar kilometers lang. We kwamen in het Zwarte Water, waar we bij de Gennerdijk uitstapten om 15:43. We hebben 63 km gevaren in 7 uur en 52 minuten. 6 keer werd overgedragen. Onze vaarsnelheid was steeds rond de 10 km/uur.

 
 II De Overijsselse Vecht,, 23-01-2008. Nog meer water, bijna zoveel als in 1998, dat was het vorige
 (toen zeer kritieke)  maximum. 

Met hoge snelheid vertrokken we vanaf de Haandrik, om 10:55. Met gemak over de vistrap, omdat we niet over de stuw zelf durfden. Aan de andere kant gekomen, leek er geen verval meer te zijn, maar het kolkte wel enorm, t.g.v. de stuw die ergens onzichtbaar onder de oppervlakte, aanwezig is. Er was een verraderlijke stroming en er werd ook veel schuim gemaakt. Goed dat we het veilig deden.
 
De 10 cm dijk van vorige maand stond nu ruim onder water. Zo voeren we als allereerste door deze “nieuwe-oude” Vechtarm. Hij heeft de naam: “de Loozense Linie”. Veel natuur is het nog niet, wel grote bergen zand  en grond.. Straks als de Vecht weer gezakt is, kan je er voorlopig niet meer in. Later als ze klaar zijn, zal het wel officieel geopend worden, dat duurt nog wel een tijdje. Maar wij zijn wel de eerste die er gevaren hebben!                                        GPSafdruk: Freek Knol

GPSafdruk: Freek Knol

Na Hardenberg konden we niet over de stuw, omdat onder de brug onvoldoende ruimte was. Dus een kilometer terug gevaren om aan de andere kant van het prikkeldraad naar de Molengoot te komen.

Onder de brug over de Molengoot konden we gemakkelijk door en zo waren we terug op de Vecht. In Diffelen was klunen niet nodig, we konden gewoon door varen over de vistrap. In Junne was onze enige overdraging. Om 14: 45 stapten we uit in Ommen na 33 km. Freek haalde ergens onderweg, na een brug, de maximale  snelheid van 16 km/u. 

III De Overijsselse Vecht,, 27-01-2008. Vandaag is er een behoorlijke aanzwellende wind. We gaan naar Ommen, het water staat nog net zo hoog als een paar dagen geleden. We moeten naar Junne, met de wind pal in de rug, maar met een sterke stroming tegen. Onze vaarsnelheid is laag, even boven de 4 km/u, dat ondanks dat de wind ons helpt. Zo langzaam hebben we nog nooit op de Vecht gevaren. Onderweg maken we praatjes met voorbijgangers, die deze hoge waterstand ook wilden meemaken. Bij ons keerpunt Junne, is er bij de stuw geen verval meer. Op de terugweg hebben we de stroming mee, maar nu moeten we de sterker geworden wind overwinnen. Onze vaarsnelheid van nog geen 9 km/u is dan ook matig.

 Resumé.

De Vecht is leuke rivier om op te varen, ik vaar er rwekelijks. Bij de stuw "de Koppel" stap ik in en vaar tegen de stroom in naar de volgende stuw de "Haandrik". Daar pauzeer ik dan en ga weer terug. Normaal zit er een verschil in beide vaartijden, dat is dan een maat voor de hoeveel stroming er is.  Maar in de zomer en nazomer  van 2008, was er weinig water gevallen, dat er nauwelijks verschil in de heen- en terugreistijd was. Zo kan ik zeggen dat door mijn varen op de Vecht als stromingsmeter funktioneerde. De totale afstand is ruim 20 kilometer. Doordat stroming, wind en jaargetijde steeds anders is, verveeld het nooit